Menenius Agrippa concordiam inter patres plebemque restituit. nam cum plebs a patribus secessisset, quod tributum et militiam non toleraret, Agrippa, uir facundus, ad plebem missus est, qui nihil aliud quam hoc narasse fertur: «olim humani artus, cum uentrem otiosum cernerent, ab eo discordarunt conspiraruntque ne manus ad os cibum ferrent nec os acciperet datum nec dentes conficerent. at, dum uentrem domare uolunt, ipsi quoque defecerunt totumque corpus ad extremam tabem uenit: inde apparuit uentris haud segne ministerium esse eumque acceptos cibos per omnia membra distribuere, et cum eo in gratiam redierunt. sic senatus et populus, quasi unum corpus, discordia pereunt, concordia ualent.» hac fabŭla Menenius flexit hominum mentes: plebs in urbem regressa est. creauit tamen tribunos, qui libertatem suam aduersus nobilitatis superbiam defenderent. paulo post mortuus est Menenius, uir omni uita pariter patribus ac plebi carus. is tamen in tanta paupertate decessit, ut eum populus collatis quadrantibus sepeliret, locum sepulcro senatus publice daret.