237-254¹
σοὶ μὲν ἐγὼ πτέρ’ ἔδωκα, σὺν οἷς ἐπ’ ἀπείρονα πόντον
   πωτήσῃ καὶ γῆν πᾶσαν ἀειρόμενος
ῥηϊδίως∙ θοίνῃς δὲ καὶ εἰλαπίνῃσι παρέσσῃ
   ἐν πάσαις, πολλῶν κείμενος ἐν στόμασιν,
καί σε σὺν αὐλίσκοισι λιγυφθόγγοις νέοι ἄνδρες
   εὐκόσμως ἐρατοὶ καλά τε καὶ λιγέα
ᾄσονται. καὶ ὅταν δνοφερῆς ὑπὸ κεύθεσι γαίης
   βῇς πολυκωκύτους εἰς Ἀΐδαο δόμους,
οὐδέποτ’ οὐδὲ θανὼν ἀπολεῖς κλέος, ἀλλὰ μελήσεις
   ἄφθιτον ἀνθρώποις αἰὲν ἔχων ὄνομα
Κύρνε, καθ’ Ἑλλάδα γῆν στρωφώμενος ἠδ’ ἀνὰ νήσους
   ἰχθυόνετα περῶν πόντον ἐπ’ ἀτρύγετον,
οὐχ ἵππων νώτοισιν ἐφήμενος, ἀλλά σε πέμψει
   ἀγλαὰ Μουσάων δῶρα ἰοστεφάνων∙
πᾶσι δ’ ὅσοισι μέμηλε καὶ ἐσσομένοισιν ἀοιδὴ
   ἔσσῃ ὁμῶς, ὄφρ’ ἂν γῆ τε καὶ ἠέλιος∙
αὐτὰρ ἐγὼν ὀλίγης παρὰ σεῦ οὐ τυγχάνω αἰδοῦς,
   ἀλλ’ ὥσπερ μικρὸν παῖδα λόγοις μ’ ἀπατᾷς.²

237-254
Εγώ σου έδωσα φτερά, που εύκολα θα σε σηκώσουν πάνω από την απέραντη τη θάλασσα και πάνω από τη γη και θα πετάξεις. Και θα βρεθείς σε όλες τις γιορτές και σε όλα τα δείπνα, καθώς για σένα θα μιλούνε πλήθος, και με τη συνοδεία γλυκύφωνων αυλών θα σε τραγουδούν νέοι άνδρες ποθητοί, με χάρη και με φωνή ωραία και καθαρή. Και σαν περάσεις στης σκοτεινής της γης τα βάθη, στο πολυθρήνητο του Άδη το βασίλειο, ποτέ τη φήμη σου δεν θα χάσεις, αν και νεκρός, μα θα σε σκέφτονται και Ï„’ όνομά σου θα ’ναι για πάντα άφθαρτο ανάμεσα στους ανθρώπους, Κύρνε· σ’ όλη την Ελλάδα θα περιπλανιέσαι και από νησί σε νησί θα περνάς την άγονη, τη γεμάτη ψάρια θάλασσα, και δεν θα πηγαίνεις καθιστός σε κάποιο άλογο, μα θα σε συνοδεύουν τα λαμπρά τα δώρα των Μουσών, των ιοστεφανωμένων· και θα είσαι το τραγούδι όλων εκείνων που τα τραγούδια τους αρέσουν, και τώρα και στο μέλλον, όσο υπάρχει η γη κι ο ήλιος· αλλά, παρ’ όλ’ αυτά, σεβασμό δεν μου δείχνεις ούτε στο ελάχιστο, μα σαν μικρό παιδί μ’ εξαπατάς με τα λόγια σου.