19-381
ΚÏÏνε, σοφιζομÎνῳ μὲν á¼Î¼Î¿á½¶ σφÏηγὶς2 á¼Ï€Î¹ÎºÎµÎ¯ÏƒÎ¸Ï‰
τοῖσδ’ ἔπεσιν – λήσει δ’ οὔποτε κλεπτόμενα,
οá½Î´Î τις ἀλλάξει κάκιον τοá½ÏƒÎ¸Î»Î¿á¿¦ παÏεόντος,
ὧδε δὲ πᾶς τις á¼Ïεῖ∙ «Î˜ÎµÏγνιδός ἔστιν ἔπη
τοῦ ΜεγαÏÎως»âˆ™3 πάντας δὲ κατ’ ἀνθÏώπους ὀνομαστός∙
ἀστοῖσιν δ’ οὔπω πᾶσιν á¼Î´Îµá¿–ν δÏναμαι.
οá½Î´á½²Î½ θαυμαστὸν ΠολυπαÎδη∙ οá½Î´á½² Î³á½°Ï Î¿á½–Î½ Ζεὺς
οá½Î¸’ ὕων πάντεσσ’ á¼Î½Î´Î¬Î½ÎµÎ¹ οὔτ’ ἀνÎχων.
σοὶ δ’ á¼Î³á½¼ εὖ φÏονÎων ὑποθήσομαι, Î¿á¼·Î¬Ï€ÎµÏ Î±á½Ï„ὸς
ΚÏÏν’ ἀπὸ τῶν ἀγαθῶν παῖς ἔτ’ á¼á½¼Î½ ἔμαθον.
Ï€Îπνυσο, μηδ’ αἰσχÏοῖσιν á¼Ï€’ á¼”Ïγμασι μηδ’ ἀδίκοισιν
τιμὰς μηδ’ á¼€Ïετὰς ἕλκεο μηδ’ ἄφενος.
ταῦτα μὲν οὕτως ἴσθι∙ κακοῖσι δὲ μὴ Ï€Ïοσομίλει
ἀνδÏάσιν, ἀλλ’ αἰεὶ τῶν ἀγαθῶν ἔχεο∙
καὶ μετὰ τοῖσιν πῖνε καὶ ἔσθιε, καὶ μετὰ τοῖσιν
ἵζε, καὶ ἅνδανε τοῖς, ὧν μεγάλη δÏναμις.
á¼ÏƒÎ¸Î»á¿¶Î½ μὲν Î³á½°Ï á¼„Ï€’ á¼ÏƒÎ¸Î»á½° μαθήσεαι∙ ἢν δὲ κακοῖσι
συμμίσγῃςἀπολεῖς καὶ τὸν á¼ÏŒÎ½Ï„α νόον.
ταῦτα μαθὼν ἀγαθοῖσι á½Î¼Î¯Î»ÎµÎ¹, καί ποτε φήσεις
εὖ συμβουλεÏειν τοῖσι φίλοισιν á¼Î¼Î.4
|
19-38
ΚÏÏνε, την Ï„Îχνη μου καθώς ασκώ τα λόγια ετοÏτα ας σφÏαγίσω – κι Îτσι, κÏυφά κανείς δεν θα τα κλÎψει, κι οÏτε θ’ αλλάξει αυτό που ήδη είναι καλό με κάτι κατώτεÏο και όλοι θα λÎνε: «Î¤Î¿Ï… ΘÎογνη απ’ τα ÎœÎγαÏα είναι τα ποιήματα αυτά»· γιατί σ’ όλους θα είμαι ονομαστός. Τους αστοÏÏ‚, βÎβαια, αυτής της πόλης δεν μποÏÏŽ ακόμη όλους να τους ευαÏεστήσω. Μα μην αποÏείς, ΠολυπαÎδη: οÏτε ο ίδιος ο Δίας δεν είναι ευχάÏιστος σε όλους, βÏÎξει δε βÏÎξει. ΕσÎνα, όμως, θα σου διδάξω, συνετός εγώ, αυτά ακÏιβώς που Îμαθα, ΚÏÏνε, από τους ευγενείς, όταν ήμουν ακόμη παιδί. Îα είσαι συνετός, και τις τιμÎÏ‚, τη δόξα και τον πλοÏτο μην τα ζητάς με Ï€Ïάξεις αδιάντÏοπες και άδικες. Αυτά, λοιπόν, γνώÏιζΠτα πως Îτσι είναι: την τάξη την κατώτεÏη μην την συναναστÏÎφεσαι, μα πάντοτε στους ευγενείς να Ï€Ïοσκολλάσαι· και με αυτοÏÏ‚ Ï„Ïώγε και πίνε, και με αυτοÏÏ‚ να κάθεσαι και αυτοÏÏ‚ να ευαÏεστείς που Îχουν δÏναμη μεγάλη. Από τους ευγενείς μαθήματα ευγενικά θα μάθεις· αν, όμως, σμίξεις με τους φαÏλους, και το μυαλό που Îχεις θα το χάσεις. Αυτά μάθε και με τους ευγενείς κάνε παÏÎα, και κάποτε θα πεις πως τους φίλους μου οÏθά τους συμβουλεÏω.
|