Κείμενο | Μετάφραση |
ΠΑ 9.29 ΑÎΤΙΦΙΛΟΥ ΒΥΖΑÎΤΙΟΥ1
καὶ ψυχὰς ἀνδÏῶν κέÏδεσιν á¼ Ïέθισας͵
οἷον á¼Ï„εκτήνω δόλιον ξύλον͵ οἷον ἔνεικας ἀνθÏώποις θανάτῳ κέÏδος á¼Î»ÎµÎ³Ï‡á½¹Î¼ÎµÎ½Î¿Î½.
ἦν ὄντως μεÏόπων χÏύσεον γένος͵ εἴ γ΄ ἀπὸ χέÏσου τηλόθεν ὡς Ἀίδης πόντος ἀπεβλέπετο.2 |
Τόλμη, εφευÏÎÏ„Ïια των πλοίων, γιατί ÎµÏƒÏ Î±Î½Î±ÎºÎ¬Î»Ï…ÏˆÎµÏ‚ τους δÏόμους των θαλασσών και εÏÎθισες τις ψυχÎÏ‚ των ανθÏώπων με τα κÎÏδη, τι Ïπουλη ξυλεία κατασκεÏασες, τι κÎÏδος ÎφεÏες στους ανθÏώπους που νικιÎται από τον θάνατο. Ï€Ïάγματι ήταν χÏυσή η εποχή των ανθÏώπων, αν κοιτοÏσαν τη θάλασσα από μακÏιά, από τη στεÏιά, σαν να Îβλεπαν τον Άδη. |