ΠΑ 7.652 ΛΕΩΝΙΔΑ ΤΑΡΑΝΤΙΝΟΥ
Ἠχήεσσα θάλασσα͵ τί τὸν Τιμάρεος οὕτως
ἄγρια χειμήνασα καταπρηνώσαο πόντῳ
χὠ μέν που καύηξιν ἢ ἰχθυβόροις λαρίδεσσιν
Τιμάρης δὲ κενὸν τέκνου κεκλαυμένον ἀθρῶν

Βοερή θάλασσα, γιατί τρικύμισες άγρια και τον γιο του Τιμάρη,
τον Τελευταγόρα, που έπλεε με το μικρό του καράβι 
τον έριξες στα βάθη μαζί με το φορτίο του,
ρίχνοντας πάνω του υπέρογκο κύμα;
και αυτός ξέπνοος πάνω σε κάποια πλατιά ακρογιαλιά
θρηνείται από τις στέρνες ή τους ψαροφάγους γλάρους·
και ο Τιμάρης κοιτάζοντας το ραντισμένο με δάκρυα κενοτάφιο του γιου του
κλαίει για το παιδί του, τον Τελευταγόρα.