ΠΑ 9.269 ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΥ¹

Κλασθείσης ποτὲ νηὸς ἐν ὕδατι δῆριν ἔθεντο

τύψε μὲν Ἀνταγόρης Πεισίστρατον· οὐ νεμεσητόν,

νῆχε δ΄ ὁ μέν, τὸν δ΄ εἷλε κύων †ἁλός. ἦ παναλάστωρ

Όταν κάποτε βυθίστηκε ένα καράβι δύο άνδρες ήρθαν στα χέρια μέσα στο νερό

μαχόμενοι για μία και μοναδική σανίδα.

Ο Ανταγόρας χτύπησε τον Πεισίστρατο· όχι κατακριτέα πράξη,

καθώς ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου. Η θεά Δίκη όμως νοιάστηκε.

ο ένας απομακρύνθηκε κολυμπώντας, τον άλλο όμως τον άρπαξε ένα σκυλόψαρο.

πράγματι, ο τιμωρός των αδικημάτων δεν ησυχάζει ούτε καν στο υγρό πέλαγος.