| Κείμενο | Σχόλια |
|
ΠΑ 7. 393 ΔΙΟΚΛΕΟΥΣ1
Μή με κόνι κÏύψητε· Ï„á½· Î³á½°Ï Ï€á½±Î»Î¹; μηδ΄ á¼Ï€á½¶ ταύτης á¾á½¹Î½Î¿Ï‚ οá½Îº ὀνοτὴν γαῖαν á¼Î¼Î¿á½¶ τίθετε.
μαίνεται εἴς με θάλασσα καὶ á¼Î½ χέÏσοισί με δειλὸν εὑÏίσκει ῥαχίαις͵ οἶδέ με κἠν Ἀίδῃ.
χέÏσον á¼Ï€ÎµÎºÎ²Î±á½·Î½ÎµÎ¹Î½ εἰ á¼Î¼Îµá¿¦ χάÏιν ὕδατι θυμός͵ á¼€Ïκεῖ μοι σταθεÏῇ μιμνέμεν ὡς ἄταφος.2 |
|