Κείμενο | Μετάφραση |
ΠΑ 7.392 ΗΡΑΚΛΕΙΔΟΥ ΣΙÎΩΠΕΩΣ1
Λαῖλαψ καὶ πολὺ κῦμα καὶ ἀντολαὶ ἈÏκτούÏοιο καὶ σκότος Αἰγαίου τ΄ οἶδμα κακὸν πελάγευς͵
ταῦθ΄ ἅμα πάντ΄ á¼Îºá½»ÎºÎ·ÏƒÎµÎ½ á¼Î¼á½´Î½ νέα· Ï„Ïιχθὰ δὲ κλασθεὶς ἱστὸς á½Î¼Î¿á¿¦ φόÏτῳ κἀμὲ κάλυψε βυθῷ.
ναυηγὸν κλαίοιτε παÏ΄ αἰγιαλοῖσι͵ γονῆες͵ Τλησιμένη κωφὴν στησάμενοι λίθακα.2             |
Η καταιγίδα και τα δυνατά κÏματα και η ανατολή του ΑÏκτοÏÏου και η σκοτεινιά και το κακό φοÏσκωμα του Αιγαίου πελάγους, όλα αυτά μαζί κλυδώνισαν το καÏάβι μου· σπασμÎνο στα Ï„Ïία το κατάÏτι με Îθαψε στον βυθό μαζί με το φοÏτίο μου. Τον ναυαγό ΤλησιμÎνη κλάψτε στην ακÏοθαλασσιά γονείς μου, Î±Ï†Î¿Ï ÏƒÏ„Î®ÏƒÎµÏ„Îµ άλαλη Ï€ÎÏ„Ïινη στήλη. |