53-68¹
Κύρνε, πόλις μὲν ἔθ’ ἥδε πόλις, λαοὶ δὲ δὴ ἄλλοι,
   οἳ πρόσθ’ οὔτε δίκας ᾔδεσαν οὔτε νόμους,
ἀλλ’ ἀμφὶ πλευραῖσι δορὰς αἰγῶν κατέτριβον,
   ἔξω δ’ ὥστ’ ἔλαφοι τῆσδ’ ἐνέμοντο πόλεος.
καὶ νῦν εἰσ’ ἀγαθοὶ Πολυπαΐδη∙ οἱ δὲ πρὶν ἐσθλοὶ
   νῦν δειλοί. τίς κεν ταῦτ’ ἀνέχοιτ’ ἐσορῶν;...         
ἀλλήλους δ’ ἀπατῶσιν ἐπ’ ἀλλήλοισι γελῶντες,     
   οὔτε κακῶν γνώμας εἰδότες οὔτ’ ἀγαθῶν.         
μηδένα τῶνδε φίλον ποιεῦ Πολυπαΐδη ἀστῶν
   ἐκ θυμοῦ χρείης οὕνεκα μηδεμιῆς∙
ἀλλὰ δόκει μὲν πᾶσιν ἀπὸ γλώσσης φίλος εἶναι,
   χρῆμα δὲ συμμείξῃς μηδενὶ μηδ’ ὁτιοῦν
σπουδαῖον∙ γνώσῃ γὰρ ὀιζυρῶν φρένας ἀνδρῶν,
   ὥς σφιν ἐπ’ ἔργοισιν πίστις ἔπ’ οὐδεμία,
ἀλλὰ δόλους ἀπάτας τε πολυπλοκίας Ï„’ ἐφίλησαν
   οὕτως ὡς ἄνδρες μηκέτι σῳζόμενοι.²

53-68
Κύρνε, η πόλη, βέβαια, είναι ακόμη η ίδια πόλη, μα ο λαός της είναι άλλος, αυτοί που πριν δεν γνώριζαν ούτε δικαιοσύνη ούτε νόμους, αλλά έλιωναν πάνω στα πλευρά τους τις προβιές, και ζούσαν έξω από την πόλη αυτή σαν τα ελάφια. Και τώρα είναι ευγενείς, Πολυπαΐδη· και όσοι ήταν ευγενείς, άθλιοι τώρα. Ποιος θα μπορούσε να το ανεχτεί να βλέπει τέτοια πράγματα; ... Εξαπατούν ο ένας τον άλλο, γελούν ο ένας εις βάρος του άλλου, γιατί τα γνωρίσματα δεν γνωρίζουν ούτε των ευγενών ούτε των φαύλων. Από αυτούς τους αστούς, Πολυπαΐδη, κανέναν μην κάνεις φίλο σου ολόψυχα, και σε καμία ανάγκη· αλλά σε όλους να φαίνεσαι φίλος στα λόγια, μα μαζί τους μη μοιραστείς καμία σοβαρή υπόθεση· γιατί θα γνωρίσεις τότε ποιος είναι ο νους ανδρών που είναι άθλιοι και πως στις πράξεις τους εμπιστοσύνη καμία δεν υπάρχει, αλλά τους δόλους αγαπούν και τις απάτες και τις λοβιτούρες, σαν άνθρωποι που δεν πρόκειται πλέον να σωθούν.