Ζεῦ πάτερ, εἴθε γένοιτο θεοῖς φίλα τοῖς μὲν ἀλιτροῖς
ὕβριν ἁδεῖν, καί σφιν τοῦτο γένοιτο φίλον
θυμῶι, σχέτλια ἔργα∙ μετὰ φρεσὶ δ’ ὅστις †á¼€Î¸Î®Î½Î·Ï‚
ἐργάζοιτο, θεῶν μηδὲν ὀπιζόμενος,
αὐτὸν ἔπειτα πάλιν τεῖσαι κακά, μηδ’ ἔτ’ ὀπίσσω
πατρὸς ἀτασθαλίαι παισὶ γένοιντο κακόν∙
παῖδας δ’ οἵ Ï„’ ἀδίκου πατρὸς Ï„á½° δίκαια νοεῦντες
ποιῶσιν Κρονίδη, σὸν χόλον ἁζόμενοι,
ἐξ ἀρχῆς Ï„á½° δίκαια μετ’ ἀστοῖσιν φιλέοντες,
μήτιν’ ὑπερβασίην ἀντιτίνειν πατέρων.
ταῦτ’ εἴη μακάρεσσι θεοῖς φίλα∙ νῦν δ’ ὁ μὲν ἔρδων
ἐκφεύγει, τὸ κακὸν δ’ ἄλλος ἔπειτα φέρει.
καὶ τοῦτ’ ἀθανάτων βασιλεῦ, πῶς ἐστι δίκαιον,
ἔργων ὅστις ἀνὴρ ἐκτὸς ἐὼν ἀδίκων,
μήτιν’ ὑπερβασίην κατέχων μήθ’ ὅρκον ἀλιτρόν,
ἀλλὰ δίκαιος ἐών, μὴ τὰ δίκαια πάθηι;
τίς δή κεν βροτὸς ἄλλος ὁρῶν πρὸς τοῦτον ἔπειτα
ἅζοιτ’ ἀθανάτους, καὶ τίνα θυμὸν ἔχων,
ὁππότ’ ἀνὴρ ἄδικος καὶ ἀτάσθαλος, οὔτέ τευ ἀνδρὸς
οὔτέ τευ ἀθανάτων μῆνιν ἀλευόμενος,
ὑβρίζηι πλούτωι κεκορημένος, οἱ δὲ δίκαιοι
τρύχονται χαλεπῆι τειρόμενοι πενίηι;

Πατέρα Δία, μακάρι να ήταν στους θεούς αγαπητή η ύβρις με την οποία χαίρονται οι άθλιοι, και τούτο ακόμη να αγαπούσαν: όποιος σχεδιάζει και πράττει πράξεις ανόσιες, με αυθάδεια και δίχως διόλου φόβο θεού, αυτός έπειτα να πληρώσει για το κακό, και οι ατασθαλίες του να μην αποτελούν στο μέλλον συμφορά για τα παιδιά του· και τα παιδιά που, αν και από άδικο πατέρα, σκέφτονται και πράττουν το δίκαιο, Κρονίδη, από φόβο για την οργή σου, αγαπώντας από την πρώτη ώρα να είναι δίκαιοι στις συναναστροφές τους με τους συμπολίτες τους, να μην πληρώνουν τις αδικίες των πατεράδων τους. Μακάρι να ήταν αυτά αγαπητά στους μακάριους θεούς· τώρα, όμως, αυτός που κάνει το κακό ξεφεύγει, και το κακό το κουβαλά άλλος στο μέλλον. Και πώς είναι δίκαιο αυτό, βασιλιά των θεών, να μην αντιμετωπίζεται με δικαιοσύνη αυτός που απέχει από τις άδικες πράξεις, και δεν γνωρίζει ούτε παραβιάσεις ούτε επιορκίες, αλλά είναι δίκαιος; Και ποιος άλλος θα τον έβλεπε αυτόν και θα φοβότανε μετά τους αθανάτους, και με ποια διάθεση, όταν ο άδικος κι ατάσθαλος άνθρωπος, που δεν φοβάται την οργή ούτε των ανθρώπων ούτε των θεών, ενεργεί υβριστικά και είναι βυθισμένος στα πλούτη, οι δίκαιοι, όμως, φθείρονται και ταλαιπωρούνται από την σκληρή φτώχια;