641-644
Î Ïάγματι, δεν θα μποÏοÏσες να διακÏίνεις οÏτε τον φίλο οÏτε τον εχθÏÏŒ, αν δεν σου συμβεί κάτι σημαντικό. Γιατί δίπλα στον κÏατήÏα πολλοί γίνονται σÏντÏοφοι, λιγότεÏοι, όμως, σε μια σπουδαία υπόθεση.
645-646
Όταν βÏίσκεσαι σε μεγάλη δυσκολία και στεναχώÏια, λίγους θα βÏεις να σε φÏοντίζουν και να σου είναι σÏντÏοφοι πιστοί.
647-648
Î Ïάγματι, χάθηκε πλÎον η αιδώς απ’ τους ανθÏώπους και η αναίδεια πεÏιφÎÏεται στη γη.
649-652
Άτιμη΄φτώχεια, γιατί Îχεις κάτσει πάνω στους ώμους μου και καταντÏοπιάζεις το σώμα και τον νου μου; Ενάντια στη θÎλησή μου και με τη βία μου διδάσκεις πολλά επαίσχυντα Ï€Ïάγματα, αν και γνωÏίζω να κάνω το καλό και το ωÏαίο όταν είμαι με στους ανθÏώπους.
653-654
Ευδαίμων να ήμουν και στους θεοÏÏ‚ αγαπητός, ΚÏÏνε· καμιά άλλη διάκÏιση δεν επιθυμώ.
655-656
Όλοι συμπάσχουμε με σÎνα, ΚÏÏνε, που υποφÎÏεις· αλλά ο ξÎνος πόνος, βÎβαια, διαÏκεί μόνο μια μÎÏα.
657-666
ΟÏτε στις συμφοÏÎÏ‚ Ï€Î¿Î»Ï Î½Î± θλίβεσαι μήτε και στη χαÏά Ï€Î¿Î»Ï Î½Î± χαίÏεσαι, γιατί ο άνθÏωπος ο αγαθός όλα τα υπομÎνει. Και οÏτε ποτΠνα οÏκιστείς δεν Ï€ÏÎπει τοÏτο, ότι «Î±Ï…Ï„ÏŒ ποτΠδεν θα συμβεί»· γιατί αγανακτοÏν οι θεοί, οι οποίοι και οÏίζουν το τελος. Και Ï€Ïάττουν, βÎβαια· και από το κακό Îγινε το καλό και το κακό απ’το αγαθό· και ο φτωχός ο άνθÏωπος πλοÏτισε ξαφνικά πολÏ, και αυτός που Îχει πάÏα πολλά Îχασε τα πάντα ξαφνικά μÎσα σε μία νÏχτα· και ο σώφÏων Îσφαλε, και ο άφÏων πολλÎÏ‚ φοÏÎÏ‚ απÎκτησε φήμη καλή και Ï€Îτυχε τιμÎÏ‚, αν και κακός.