555-560¹
χρὴ τολμᾶν χαλεποῖσι ἐν ἄλγεσι κείμενον ἄνδρα,   
   πρός τε θεῶν αἰτεῖν ἔκλυσιν ἀθανάτων.          
φράζεο κίνδυνον· σοὶ ἐπὶ ξυροῦ ἵσταται ἀκμῆς∙
   ἄλλοτε πόλλ’ ἕξεις, ἄλλοτε παυρότερα,
ὥστέ σε μήτε λίην ἀφνεὸν κτεάτεσσι γενέσθαι,
   μήτέ σέ γ’ ἐς πολλὴν χρημοσύνην ἐλάσαι.

561-562²
εἴη μοι Ï„á½° μὲν αὐτὸν ἔχειν, Ï„á½° δὲ πόλλ’ ἐπιδοῦναι
   χρήματα τῶν ἐχθρῶν τοῖσι φίλοισιν ἔχειν.

563-566³
κεκλῆσθαι δ’ ἐς δαῖτα, παρέζεσθαι δὲ παρ’ ἐσθλὸν
   ἄνδρα χρεὼν σοφίην πᾶσαν ἐπιστάμενον.
τοῦ συνιεῖν, ὁπόταν τι λέγῃ σοφόν, ὄφρα διδαχθῇς,
   καὶ τοῦτ’ εἰς οἶκον κέρδος ἔχων ἀπίῃς.

567-570⁴
ἥβῃ τερπόμενος παίζω∙ δηρὸν γὰρ ἔνερθεν
   γῆς ὀλέσας ψυχὴν κείσομαι ὥστε λίθος
ἄφθογγος, λείψω δ’ ἐρατὸν φάος ἠελίοιο∙
   ἔμπης δ’ ἐσθλὸς ἐὼν ὄψομαι οὐδὲν ἔτι.

571-572⁵
δόξα μὲν ἀνθρώποισι κακὸν μέγα, πεῖρα δ’ ἄριστον∙   
   πολλοὶ ἀπείρητοι δόξαν ἔχουσ’ ἀγαθῶν.    

573-574⁶
εὖ ἔρδων εὖ πάσχε∙ τί κ’ ἄγγελον ἄλλον ἰάλλοις;
   τῆς εὐεργεσίης ῥῃδίη ἀγγελίη.

575-576⁷
οἵ με φίλοι προδιδοῦσιν, ἐπεὶ τόν γ’ ἐχθρὸν ἀλεῦμαι
   ὥστε κυβερνήτης χοιράδας εἰναλίας.

577-578⁸
«á¿¥Î®Î¹Î¿Î½ ἐξ ἀγαθοῦ θεῖναι κακὸν ἢκ κακοῦ ἐσθλόν.»
   - μή με δίδασκ’∙ οὔτοι τηλίκος εἰμὶ μαθεῖν.

579-582⁹
ἐχθαίρω κακὸν ἄνδρα, καλυψαμένη δὲ πάρειμι,
   σμικρῆς ὄρνιθος κοῦφον ἔχοντα νόον∙
ἐχθαίρω δὲ γυναῖκα περίδρομον, ἄνδρά τε μάργον,
   ὃς τὴν ἀλλοτρίην βούλετ’ ἄρουραν ἀροῦν.

583-584¹⁰
ἀλλὰ τὰ μὲν προβέβηκεν, ἀμήχανόν ἐστι γενέσθαι
   ἀργά∙ Ï„á½° δ’ ἐξοπίσω, τῶν φυλακὴ μελέτω.

585-590¹¹
πᾶσίν τοι κίνδυνος ἐπ’ ἔργμασιν, οὐδέ τις οἶδεν
   πῇ σχήσειν μέλλει πρήγματος ἀρχομένου∙
ἀλλ’ ὁ μὲν εὐδοκιμεῖν πειρώμενος οὐ προνοήσας
   εἰς μεγάλην ἄτην καὶ χαλεπὴν ἔπεσεν∙
τῷ δὲ κακῶς ποιεῦντι θεὸς περὶ πάντα τίθησιν
   συντυχίην ἀγαθήν, ἔκλυσιν ἀφροσύνης.

591-594¹²
τολμᾶν χρὴ τὰ διδοῦσι θεοὶ θνητοῖσι βροτοῖσιν,
   ῥηϊδίως δὲ φέρειν ἀμφοτέρων τὸ λάχος,
μήτε κακοῖσιν ἀσῶντα λίην φρένα, μήτ’ ἀγαθοῖσιν
   τερφθῇς ἐξαπίνης πρὶν τέλος ἄκρον ἰδεῖν.

595-598¹³
ἄνθρωπ’, ἀλλήλοισιν ἀπόπροθεν ὦμεν ἑταῖροι∙
   πλὴν πλούτου παντὸς χρήματός ἐστι κόρος. 
δὴν δὴ καὶ φίλοι ὦμεν∙ ἀτάρ Ï„’ ἄλλοισιν ὁμίλει
   ἀνδράσιν, οἳ τὸν σὸν μᾶλλον ἴσασι νόον.

599-602¹⁴
οὔ μ’ ἔλαθες φοιτῶν κατ’ ἀμαξιτόν, ἣν ἄρα καὶ πρὶν
   ἠλάστρεις, κλέπτων ἡμετέρην φιλίην.  
ἔρρε θεοῖσίν <Ï„’> ἐχθρὲ καὶ ἀνθρώποισιν ἄπιστε,
   ψυχρὸν ὃς ἐν κόλπῳ ποικίλον εἶχες ὄφιν.

555-560
Όποιος βρίσκεται σε πόνο δύσκολο πρέπει να δείχνει θάρρος, κι απ’ τους θεούς τους αθανάτους να ζητεί τη λύτρωση. Τον κίνδυνο αναλογίσου: στην άκρη του ξυραφιού ισορροπείς· άλλοτε θα έχεις πολλά, άλλοτε λιγότερα, έτσι ώστε μήτε πολύ πλούσιος να γίνεις σε αγαθά, μήτε πάλι να έρθεις σε ένδεια μεγάλη.

561-562
Να ήταν από τα χρήματα των εχθρών μου άλλα να έχω εγώ ο ίδιος κι άλλα πολλά στους φίλους μους να δώσω.

563-566
Πρέπει να προκαλείσαι σε δείπνο, κι εκεί να κάθεσαι δίπλα σε άνδρα ευγενή που όλη τη σοφία κατέχει. Αυτόν να ακούς, όταν λέει κάτι σοφό, για να διδαχθείς, και το κέρδος αυτό έχοντας κερδίσει να επιστρέφεις σπίτι σου.

567-570
Χαίρομαι με τη νιότη και διασκεδάζω· γιατί για πολύ καιρό, αφού χάσω πρώτα την ψυχή μου, θα βρίσκομαι κάτω από τη γη σαν πέτρα άφωνη, και το λατρευτό το φως του ήλιου θα το εγκαταλείψω· παρά την καλοσύνη μου, τίποτα δεν θα βλέπω πια.

571-572
Μεγάλο κακό για τους ανθρώπους η γνώμη, ενώ η γνώση ÏŒ,τι καλύτερο· πολλοί έχουν γνώμη για Ï„’ αγαθά χωρίς να έχουν γνώση.

573-574
Ευεργετώντας να ευτυχείς· γιατί θα έστελνες άλλον αγγελιοφόρο; Η αγγελία της ευεργεσίας είναι εύκολη.

575-576
Με προδίδουνε οι φίλοι, γιατί βέβαια τον εχθρό τον αποφεύγω όπως αποφεύγει ο κυβερνήτης του πλοίου τις υφάλους.

577-578
«Î Î¹Î¿ εύκολο να κάνεις τον καλό κακό παρά τον κακό καλό» - μη με διδάσκεις· δεν είμαι σε ηλικία να μαθαίνω.

579-582
Μισώ τον κακό άνδρα, αυτόν που έχει το ελαφρύ μυαλό μιας μικρής κότας, και αφού καλύψω την κεφαλή μου τον προσπερνώ· μισώ και τη γυναίκα που σουρτουκεύει και τον άνδρα τον λαίμαργο που ξένη γη θέλει να σπέρνει.

583-584
Όσα έγιναν δεν υπάρχει τρόπος να ξεγίνουν· αυτά που μέλλονται να γίνουν, αυτά πρέπει να φροντίζουμε.

585-590
Σε όλες τις πράξεις υπάρχει, βέβαια, κίνδυνος και κανείς δεν γνωρίζει πού πρόκειται να καταλήξει όταν αρχίζει μια υπόθεση· αλλά αυτός που προσπαθεί να διακριθεί, μη έχοντας προβλέψει σωστά, πέφτει σε μεγάλη και σκληρή συμφορά· και σ' όποιον πράττει το κακό στέλνει ο θεός σε όλες τις περιπτώσεις τύχη αγαθή και τον λυτρώνει από την αφροσύνη.

591-594
Πρέπει να υπομένεις αυτά που δίνουν οι θεοί στους θνητούς και εύκολα να υποφέρεις και τις δύο μοίρες, μήτε με τις συμφορές πολύ να ενοχλείσαι, μήτε με τα αγαθά να χαίρεσαι απροσδόκητα πριν δεις το τέλος τους.

595-598
Άνθρωπε, από μακριά ας είμαστε σύντροφοι· σε όλα τα πράγματα, εκτός από τον πλούτο, υπάρχει κορεσμός. Και για πολύ καιρό ας είμαστε φίλοι· αλλά και άλλους να συναναστραφείς, που τη σκέψη σου καλύτερα την ξέρουν.

599-602
Σε κατάλαβα που σύχναζες στην αμαξιτή οδό, εκεί όπου βάδιζες και παλιότερα, κλέβοντας τη φιλία μας. Φύγε, μισητέ εσύ από τους θεούς και άπιστε για τους ανθρώπους, εσύ που στον κόλπο σου έτρεφες ένα ψυχρό, ποικιλόμορφο φίδι.